Vanochtend ben ik zowaar op tijd opgestaan (dat wil zeggen, zo rond 08:15) om na het ontbijt meteen aan de slag te gaan. Er moest vanochtend nog het een en ander gedaan worden, want om 13:00 moest ik weer op pad voor Operatie Domus. Daarover zometeen meer.
Mr. Van de Ven (m'n advocaat in de zaak tegen Jansen Taxi) is weer verblijd met een brief, want het lijkt erop dat Wim Jansen z'n afspraken weer eens niet nakomt. Tegen dat ik daar mee klaar was kwam er een mailtje van mevrouw Lavooy (Raad voor de Kinderbescherming) met een nieuw concept en het verzoek er voor volgende week dinsdag op te reageren. Daarna is weer een overleg, en vervolgens mag ik dan weer bij haar op de koffie.
Drie kwartier voor vertrek kwam er zowaar een reactie vanuit de burelen van het Eindhovens Dagblad. Iemand daar wilde mijn verhaal toch wel eens aanhoren, wat dan mogelijk zou kunnen leiden tot een verhaal in de krant. Kijk, dat moet ik hebben: aandacht voor mijn ellende in de media. Vlak voor ik de deur uitging heb ik 'm geprobeerd te bellen, volgens een collega was hij net gaan pauzeren, ze zou 'm terug laten bellen.
En dan: op naar de Beemdstraat -- met een omweg via de postbus.
14:00 Aankomst bij Welzijn Eindhoven aan de Beemdstraat. Aan de balie medegedeeld dat ik de sleutels van m'n nieuwe woning op kwam halen, wat uiteraard weer niet begrepen werd en dus weer een uitleg vergde. De medewerker (ene Bart) beweerde dat Welzijn Eindhoven geen woningen heeft en ze "dus" ook niks voor me kunnen doen, liep vervolgens even weg om te informeren of iemand mij zou kunnen helpen, kwam vervolgens in opdracht van mevrouw Spijkers (de Team Manager Huiselijk Geweld) nog een keer vertellen dat het SHG mij niet gaat helpen. De brief die ze zou sturen was trouwens nog steeds niet binnen, en Karin Borghouts (de nieuwe case manager) blijkt per 1 januari 2010 vertrokken te zijn. Het slot van het liedje was dat ik verzocht werd het pand te verlaten.
14:25 Het pand heb ik verlaten, om vervolgens m'n auto uit het parkeervak te halen en weer voor de deur neer te zetten.
14:40 En jawel, wat komt daar de hoek omgereden? De politie. Voor de afwisseling was ik nu eerst aan de beurt, voor de tigste keer het verhaal uitgelegd, maar zoals altijd hielp het geen zier. Volgens de dienders moest ik maar ergens een kamer huren. Leuk gevonden, maar met mijn psychische problemen gaat het delen van een huis met een kudde andere bewoners mijn problemen alleen maar verergeren, om te kunnen herstellen heb ik rust nodig.
15:00 De dienders gaan even binnen een babbeltje maken, om tien minuten later weer terug te komen.
15:10 Het verloop kan de lezer intussen natuurlijk wel dromen, maar toch nog maar een keer: voor hulp ben ik bij het SHG aan het verkeerde adres want die hebben geen bos sleutels van woningen, ik moet maar naar de woningcorporaties gaan. En nou wegwezen en nooit meer terugkomen.
15:20 Vertrek bij Welzijn Eindhoven, en braaf zoals door de politie opgedragen naar het kantoor van Woonbedrijf.
15:30 Aan de balie bij Woonbedrijf staat een zeer charmante jongedame die later Els blijkt te heten, ze kijkt uiteraard ook verbaasd als ik zeg dat ik de sleutels op kom halen maar gaat vervolgens toch even aan tafel zitten om het probleem te bespreken. Woonbedrijf kan me geen woning geven (goh, waar heb ik dat meer gehoord?), het advies is om toch urgentie aan te vragen en alle shit op papier aan de aanvraag toe te voegen. Plus het advies om naar Welzijn Eindhoven te gaan, want dat is de aangewezen instantie die mij zou moeten helpen.
Slim is ze elk geval wel: puur gebaseerd op de hele korte versie van m'n verhaal wist ze precies in te schatten hoe Frau Holten in elkaar zit. Ik heb zo'n vermoeden dat Els psychologie heeft gestudeerd. Dat, of ze is een natuurtalent en zou bij de GGzE moeten gaan werken.
16:00 Weer buiten, en net als ik wegrij komt uit de volgende oprit (die van het politiebureau) een surveillancewagen die net als ik linksaf de Dr. Cuyperslaan op wil. Inderdaad, de weg waaraan de vestiging van Welzijn Eindhoven ligt waar ik gisteren in het portiek heb gezeten. Dat gaf natuurlijk mooi de gelegenheid om er achter te komen of het wel of geen toeval was dat de politie dezelfde kant op wilde. Vlak voor de vestiging van Welzijn Eindhoven ben ik de ventweg opgereden, de dienders gingen rechtdoor. Gewoon stom toeval dus.
Nog wat later werd ik teruggebeld door die journalist van het Eindhovens Dagblad. Na het nodige heen en weer gepraat wist hij te vertellen dat er op het moment even geen artikel van zou komen, maar hij wilde wel graag op de hoogte gehouden worden van toekomstige acties, en misschien dat een en ander later in een wat groter verband tot een artikel gaat leiden.
Volgens het Woonbedrijf moet ik voor hulp bij Welzijn Eindhoven zijn, de vestiging op de Dr. Cuyperslaan is donderdagavond van 18:00 tot 21:00 open, en dus stond ik daar om 18:15 samen met Sylvia aan de deur. Binnen opnieuw verteld dat ik de sleutels op kwam halen, het vrouwmens aan de balie kende mij nog niet maar toen ze m'n naam hoorde wist ze meteen wie ik was. Haar collega sommeerde me vervolgens het pand te verlaten, maar aangezien ik geen dak boven m'n hoofd heb en het buiten koud was heb ik dat geweigerd. Waarop ze de politie maar weer gebeld hebben.
Die kwam een kwartiertje later, en met name het oudere exemplaar blonk uit door arrogantie. Ik heb geprobeerd om 'm duidelijk te maken wat er aan de hand is, en op luide toon want intussen was ik compleet over de rooie, maar het enige wat die kwal deed was me aanstaren. Hij zei niks, bewoog niet, hij knipperde niet eens met z'n ogen. Nou spraken die ogen toch al boekdelen; het interesseerde hem allemaal geen ruk en de minachting droop er vanaf. Vervolgens werd ik nogmaals gecommandeerd om op te rotten, daarop ben ik woedend het gebouw uitgestampt en te voet alvast richting de Brederolaan gegaan.
Waarop het allemaal nog erger werd. Sylvia kwam er achteraan met mijn auto, even later gevolgd door de politie. Die lieten mij in eerste instantie lopen, eerst moest Sylvia aan de kant. Even lekker een rondje intimidatie, tenslotte een van de handelsmerken van de Eindhovense Waffen-SS. Sylvia had haar rijbewijs niet bij en dus begonnen ze te zeiken over invordering. Stelletje Nazihufters. Vervolgens kwamen ze achter mij aan en werd ik aangehouden.
Waarom? Omdat ik volgens die politiehufter nog een aantal boetes open had staan en nog een aantal dagen moest zitten. Ik wist nergens van, ik heb nog nooit van m'n leven een boete gehad dus openstaande boetes kan ik niet hebben, en tot op heden ben ik ook nergens voor veroordeeld dus hoef ik ook niet de cel in. Waarna bleek dat ze de verkeerde Van Baardwijk te pakken hadden en me lieten gaan. Dat wil zeggen, Sylvia mocht alsnog naar huis rijden en moest mij meenemen, en tot op het einde van de Dr. Cuyperslaan is de Waffen-SS achter ons aan gereden.
Thuisgekomen vonden we het tijd om de crisisdienst van de GGzE maar eens in te schakelen. Dat kostte een hoop moeite, maar uiteindelijk kon ik om 20:30 terecht bij de Huisartsenpost van het Catharinaziekenhuis, waar ik een afspraak had bij de dienstdoende crisismedewerker, ene Lucas. Dat hielp ook niet veel want zowel hij als de psychiater lieten me geregeld niet uitpraten.
Dan maar weer terug, nog even eten en dan naar bed. Morgen gaat de strijd weer verder.
Officieel weet ik overigens nog steeds niet waarom het SHG me niet wil helpen, en ga ik dus ook officieel uit van veronderstelling dat die weigering gebaseerd is op het feit dat de dader een sexuele relatie heeft met de case manager. Sylvia heeft vanavond echter gehoord dat ze me niet willen helpen vanwege m'n gedrag. Dat zal dan wel te maken hebben met de emoties die boven kwamen tijdens dat gesprek van 21 juli 2009 met Sonja "Sieg Heil" Holten en Pieter "Ik loop m'n lul achterna" Verstappen.
Dringend advies dus voor alle slachtoffers van huiselijk geweld of andere ellende die bij Welzijn Eindhoven aankloppen voor hulp: als je daar heen gaat zorg dan dat je flink onder de kalmeringsmiddelen zit en toon vooral geen enkele emotie. Wees ten allen tijde vriendelijk, formeel en beleefd, want zodra je ook maar een spoortje van emotie laat zien trappen ze je buiten en weigeren ze je nog langer te helpen.
Mr. Van de Ven (m'n advocaat in de zaak tegen Jansen Taxi) is weer verblijd met een brief, want het lijkt erop dat Wim Jansen z'n afspraken weer eens niet nakomt. Tegen dat ik daar mee klaar was kwam er een mailtje van mevrouw Lavooy (Raad voor de Kinderbescherming) met een nieuw concept en het verzoek er voor volgende week dinsdag op te reageren. Daarna is weer een overleg, en vervolgens mag ik dan weer bij haar op de koffie.
Drie kwartier voor vertrek kwam er zowaar een reactie vanuit de burelen van het Eindhovens Dagblad. Iemand daar wilde mijn verhaal toch wel eens aanhoren, wat dan mogelijk zou kunnen leiden tot een verhaal in de krant. Kijk, dat moet ik hebben: aandacht voor mijn ellende in de media. Vlak voor ik de deur uitging heb ik 'm geprobeerd te bellen, volgens een collega was hij net gaan pauzeren, ze zou 'm terug laten bellen.
En dan: op naar de Beemdstraat -- met een omweg via de postbus.
14:00 Aankomst bij Welzijn Eindhoven aan de Beemdstraat. Aan de balie medegedeeld dat ik de sleutels van m'n nieuwe woning op kwam halen, wat uiteraard weer niet begrepen werd en dus weer een uitleg vergde. De medewerker (ene Bart) beweerde dat Welzijn Eindhoven geen woningen heeft en ze "dus" ook niks voor me kunnen doen, liep vervolgens even weg om te informeren of iemand mij zou kunnen helpen, kwam vervolgens in opdracht van mevrouw Spijkers (de Team Manager Huiselijk Geweld) nog een keer vertellen dat het SHG mij niet gaat helpen. De brief die ze zou sturen was trouwens nog steeds niet binnen, en Karin Borghouts (de nieuwe case manager) blijkt per 1 januari 2010 vertrokken te zijn. Het slot van het liedje was dat ik verzocht werd het pand te verlaten.
14:25 Het pand heb ik verlaten, om vervolgens m'n auto uit het parkeervak te halen en weer voor de deur neer te zetten.
14:40 En jawel, wat komt daar de hoek omgereden? De politie. Voor de afwisseling was ik nu eerst aan de beurt, voor de tigste keer het verhaal uitgelegd, maar zoals altijd hielp het geen zier. Volgens de dienders moest ik maar ergens een kamer huren. Leuk gevonden, maar met mijn psychische problemen gaat het delen van een huis met een kudde andere bewoners mijn problemen alleen maar verergeren, om te kunnen herstellen heb ik rust nodig.
15:00 De dienders gaan even binnen een babbeltje maken, om tien minuten later weer terug te komen.
15:10 Het verloop kan de lezer intussen natuurlijk wel dromen, maar toch nog maar een keer: voor hulp ben ik bij het SHG aan het verkeerde adres want die hebben geen bos sleutels van woningen, ik moet maar naar de woningcorporaties gaan. En nou wegwezen en nooit meer terugkomen.
15:20 Vertrek bij Welzijn Eindhoven, en braaf zoals door de politie opgedragen naar het kantoor van Woonbedrijf.
15:30 Aan de balie bij Woonbedrijf staat een zeer charmante jongedame die later Els blijkt te heten, ze kijkt uiteraard ook verbaasd als ik zeg dat ik de sleutels op kom halen maar gaat vervolgens toch even aan tafel zitten om het probleem te bespreken. Woonbedrijf kan me geen woning geven (goh, waar heb ik dat meer gehoord?), het advies is om toch urgentie aan te vragen en alle shit op papier aan de aanvraag toe te voegen. Plus het advies om naar Welzijn Eindhoven te gaan, want dat is de aangewezen instantie die mij zou moeten helpen.
Slim is ze elk geval wel: puur gebaseerd op de hele korte versie van m'n verhaal wist ze precies in te schatten hoe Frau Holten in elkaar zit. Ik heb zo'n vermoeden dat Els psychologie heeft gestudeerd. Dat, of ze is een natuurtalent en zou bij de GGzE moeten gaan werken.
16:00 Weer buiten, en net als ik wegrij komt uit de volgende oprit (die van het politiebureau) een surveillancewagen die net als ik linksaf de Dr. Cuyperslaan op wil. Inderdaad, de weg waaraan de vestiging van Welzijn Eindhoven ligt waar ik gisteren in het portiek heb gezeten. Dat gaf natuurlijk mooi de gelegenheid om er achter te komen of het wel of geen toeval was dat de politie dezelfde kant op wilde. Vlak voor de vestiging van Welzijn Eindhoven ben ik de ventweg opgereden, de dienders gingen rechtdoor. Gewoon stom toeval dus.
Nog wat later werd ik teruggebeld door die journalist van het Eindhovens Dagblad. Na het nodige heen en weer gepraat wist hij te vertellen dat er op het moment even geen artikel van zou komen, maar hij wilde wel graag op de hoogte gehouden worden van toekomstige acties, en misschien dat een en ander later in een wat groter verband tot een artikel gaat leiden.
Volgens het Woonbedrijf moet ik voor hulp bij Welzijn Eindhoven zijn, de vestiging op de Dr. Cuyperslaan is donderdagavond van 18:00 tot 21:00 open, en dus stond ik daar om 18:15 samen met Sylvia aan de deur. Binnen opnieuw verteld dat ik de sleutels op kwam halen, het vrouwmens aan de balie kende mij nog niet maar toen ze m'n naam hoorde wist ze meteen wie ik was. Haar collega sommeerde me vervolgens het pand te verlaten, maar aangezien ik geen dak boven m'n hoofd heb en het buiten koud was heb ik dat geweigerd. Waarop ze de politie maar weer gebeld hebben.
Die kwam een kwartiertje later, en met name het oudere exemplaar blonk uit door arrogantie. Ik heb geprobeerd om 'm duidelijk te maken wat er aan de hand is, en op luide toon want intussen was ik compleet over de rooie, maar het enige wat die kwal deed was me aanstaren. Hij zei niks, bewoog niet, hij knipperde niet eens met z'n ogen. Nou spraken die ogen toch al boekdelen; het interesseerde hem allemaal geen ruk en de minachting droop er vanaf. Vervolgens werd ik nogmaals gecommandeerd om op te rotten, daarop ben ik woedend het gebouw uitgestampt en te voet alvast richting de Brederolaan gegaan.
Waarop het allemaal nog erger werd. Sylvia kwam er achteraan met mijn auto, even later gevolgd door de politie. Die lieten mij in eerste instantie lopen, eerst moest Sylvia aan de kant. Even lekker een rondje intimidatie, tenslotte een van de handelsmerken van de Eindhovense Waffen-SS. Sylvia had haar rijbewijs niet bij en dus begonnen ze te zeiken over invordering. Stelletje Nazihufters. Vervolgens kwamen ze achter mij aan en werd ik aangehouden.
Waarom? Omdat ik volgens die politiehufter nog een aantal boetes open had staan en nog een aantal dagen moest zitten. Ik wist nergens van, ik heb nog nooit van m'n leven een boete gehad dus openstaande boetes kan ik niet hebben, en tot op heden ben ik ook nergens voor veroordeeld dus hoef ik ook niet de cel in. Waarna bleek dat ze de verkeerde Van Baardwijk te pakken hadden en me lieten gaan. Dat wil zeggen, Sylvia mocht alsnog naar huis rijden en moest mij meenemen, en tot op het einde van de Dr. Cuyperslaan is de Waffen-SS achter ons aan gereden.
Thuisgekomen vonden we het tijd om de crisisdienst van de GGzE maar eens in te schakelen. Dat kostte een hoop moeite, maar uiteindelijk kon ik om 20:30 terecht bij de Huisartsenpost van het Catharinaziekenhuis, waar ik een afspraak had bij de dienstdoende crisismedewerker, ene Lucas. Dat hielp ook niet veel want zowel hij als de psychiater lieten me geregeld niet uitpraten.
Dan maar weer terug, nog even eten en dan naar bed. Morgen gaat de strijd weer verder.
Officieel weet ik overigens nog steeds niet waarom het SHG me niet wil helpen, en ga ik dus ook officieel uit van veronderstelling dat die weigering gebaseerd is op het feit dat de dader een sexuele relatie heeft met de case manager. Sylvia heeft vanavond echter gehoord dat ze me niet willen helpen vanwege m'n gedrag. Dat zal dan wel te maken hebben met de emoties die boven kwamen tijdens dat gesprek van 21 juli 2009 met Sonja "Sieg Heil" Holten en Pieter "Ik loop m'n lul achterna" Verstappen.
Dringend advies dus voor alle slachtoffers van huiselijk geweld of andere ellende die bij Welzijn Eindhoven aankloppen voor hulp: als je daar heen gaat zorg dan dat je flink onder de kalmeringsmiddelen zit en toon vooral geen enkele emotie. Wees ten allen tijde vriendelijk, formeel en beleefd, want zodra je ook maar een spoortje van emotie laat zien trappen ze je buiten en weigeren ze je nog langer te helpen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten