Het was al weer een weekje geleden dus ben ik vandaag m'n postbus maar eens leeg gaan maken. Het loonde: een dik pak papier van de Gemeente Eindhoven, twee brieven van Welzijn Eindhoven, een tandartsrekening van € 138,30 (de rekeningen doen meer pijn dan de behandelingen) en een grote envelop zonder afzender.
Dat pak papier van de Gemeente Eindhoven bleek het advies te zijn van de bezwaarcommissie. Die heeft geconcludeerd dat de motivatie van de Gemeente Eindhoven niet deugde, maar in plaats van te adviseren mij in het gelijk te stellen hebben ze het advies gegeven om mijn uitschrijving te handhaven en hun motivatie daarvoor even aan te passen.
Eén goed advies dus voor iedereen in Nederland die bij een gemeente aanklopt voor hulp omdat-ie op straat gezet is: lieg over je verblijfplaats. Of je nou tijdelijk op een camping in België verblijft of in je vakantievilla aan de Costa del Sol, lieg over je verblijfplaats. Hou gewoon stug vol dat je als dakloze door de stad zwerft. Niet dat je dan opeens een woning krijgt, maar je blijft wel geregistreerd als inwoner van Nederland en dus hou je tenminste nog je recht op een uitkering.
Door naar de post van Welzijn Eindhoven, in beide gevallen ondertekend door Maria Spijkers, Teammanager unit Jeugd en Gezin, Steunpunt Huiselijk Geweld, Welzijn Eindhoven, Beemdstraat 8 te Eindhoven. In de eerste brief deelt ze mede dat het SHG niks voor me kan betekenen en stelt ze voor de contacten met het SHG als beëindigd te beschouwen. In de tweede brief deelt ze mede dat ze het maar niks vinden dat ik toch nog een aantal keer m'n gezicht heb laten zien bij Welzijn Eindhoven, en wordt gesteld dat mij "met ingang van nu de toegang tot de panden en (parkeer-)terreinen van alle locaties van Welzijn Eindhoven ontzegd wordt". Uiteraard gevolgd door de opmerking dat ze anders de politie zullen bellen.
Nou ben ik allerminst onder de indruk, ze kunnen wel van alles beweren maar rechtsgeldig is het niet. Als ze me buiten willen houden zullen ze naar de rechter moeten. En dat stukje over "we bellen de politie"? Ach ja, wat zal ik daar nog van zeggen? Het verbaast me niks, kennelijk dient de politie tegenwoordig als uitsmijter bij alle instanties die hun verantwoordelijkheden willen ontlopen.
Dus, wat was mijn volgende halte? Juist, Welzijn Eindhoven aan de Beemdstraat. Daar lag die tweede brief ook al klaar, en dan wilden ze ook nog dat ik er voor zou tekenen. Mooi niet dus, het enige waar ik voor teken is de ontvangst van de sleutels van m'n vervangende woning. Daaraan wil het SHG echter niet meewerken en dus werd ik weer verzocht te vertrekken. Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan, maar niet voordat ik bij een beker koffie die brief had staan lezen. Vervolgens werd ik opnieuw gesommeerd op te rotten en wilden ze nogmaals dat ik zou tekenen voor ontvangst van die brief, waarna ik naar buiten gelopen ben en m'n auto weer voor de deur geparkeerd heb.
De Waffen-SS had het kennelijk druk vanochtend, want pas een half uur later kwamen ze weer opdagen. De ene smeris deed z'n mond niet open, de andere herkende ik nog van vorige week donderdag en die werd niet gehinderd door enige mate van vriendelijkheid. Sterker nog, hij begon zelfs al te dreigen met het uitschrijven van een proces-verbaal omdat mijn auto zogenaamd "hinderlijk geparkeerd" stond. Die stond helemaal niet "hinderlijk geparkeerd" en dat heb ik 'm ook proberen uit te leggen, maar de enige reactie was: "ik ben opsporingsambtenaar, dus dat maak ik wel uit". Arrogante kwal.
Ook begon hij er nog over dat we vorige week afgesproken zouden hebben dat ik niet meer terug zou komen. Dat is open voor interpretatie en die afspraken zijn ook niet zwart op wit vastgelegd, dus wat mij betreft bestaat die afspraak niet. Welzijn Eindhoven komt afspraken niet na, Sonja Holten komt afspraken niet na, Sonja Holten veegt zelfs haar reet af met een uitspraak van de Rechtbank, en dat alles vinden ze prima bij de Waffen-SS, dus moeten ze nu ook niet zeuren.
Ik ben maar weer vertrokken, zonder proces-verbaal. Volgende keer m'n auto dus maar in een parkeervak zetten (of een paar straten verderop) en dan gewoon voor de deur op de grond gaan zitten.
Maar ik ben nog niet klaar over de politie. Die grote envelop zonder afzender bleek namelijk afkomstig van de politie en bevatte documenten omtrent het onderzoek dat de Commissie voor de Politieklachten momenteel doet plus een uitnodiging voor de hoorzitting. En er staat me toch interessant materiaal in dat pak papier!
Ten eerste blijkt Sonja weer eens flink overdreven te hebben; nu heet het al dat ik haar "vele malen met de dood bedreigd" zou hebben en herhaaldelijk geprobeerd zou hebben haar "iets aan te doen", en is ze aan komen zetten met gezwam over "ik ben bang dat Jeroen mijn kinderen wat aan doet". Letterlijk staat er in het politierapport: "In het ergste geval zou het hun dood kunnen worden".
Klein detail: per 25 augustus 2009 ben ik gescheiden, die verklaring is opgenomen op 23 oktober 2009 (dus twee maanden later) maar Sonja noemt zich in haar handtekening nog steeds "Van Baardwijk-Holten".
Dat woordje "van" blijft trouwens een erg moeilijk woord, door het hele pak papier heen word ik vrijwel zonder uitzondering aangeduid als "Baardwijk" in plaats van als "van Baardwijk".
Ten tweede: de verklaringen van de beide agenten die mij op 22 juli 2009 met grof geweld hebben opgepakt omdat ik Sonja's leaseauto vernield zou hebben. Uiteraard wassen die twee hun handen in onschuld. Klein detail hierbij is dat ze allebei verklaren dat ze me eerder die ochtend niet gezien hebben in de buurt van Sonja's auto, en er in een ander verslag staat dat ze me daar hebben aangesproken.
Ten derde iets wat Leo Verhoeven alsmaar blijft weigeren mede te delen: de namen van de betrokken agenten. Bij die twee bovengenoemde blijkt het te gaan om hoofdagent SFGA (Stef) van der Eijnden (BZO80629) en hoofdagente EJGM (Esther) Honing (BZO81683).
Bij dat incident hebben ze het trouwens wel druk gehad: zes smerissen plus later een Hulpofficier van Justitie (ene JJHM (John) Spork). Eén koppeltje dat eerst naar het parkeerterrein reed waar Sonja's auto stond, die zijn vervolgens afgelost door een ander koppeltje en zelf naar de Brederolaan gereden, plus nog een koppeltje dat naar de Maria van Bourgondiëlaan is gereden omdat Max daar in de opvang zat en Sonja dacht dat ik daar misschien wel heen zou gaan.
In het politierapport staat overigens nog een interessante passage, die naar mijn idee nog eens duidelijk maakt dat de politie er alles aan gelegen is om mij het leven zuur te maken. In het rapport staat letterlijk te lezen: "Buurtbrigadier Kleuskens gaf door dat wanneer we ook maar een kleine aanleiding hebben om hem aan te kunnen houden dat dan ook te doen". Typisch gedrag voor de Eindhovense Waffen-SS: niet op zoek gaan naar een fatsoenlijke en structurele oplossing, maar gewoon alles lekker laten escaleren zodat ze er dadelijk weer naar hartelust en ongestraft op los kunnen meppen. Sonja Holten zal ze dan ongetwijfeld weer met haar benen wijd gaan bedanken.
Elders in het pak papier bleek een brief te zitten van de politie aan Sonja met de mededeling dat politie en justitie geen verdere actie zullen ondernemen ten aanzien van die vermeende vernieling. Tja, als je hele bewijsvoering bestaat uit de verklaring van een psychisch zwaar gestoorde vrouw die bij het minste of geringste volledig hysterisch wordt, dan maak je bij de rechter natuurlijk geen schijn van kans.
Rest in die zaak nog één mysterie. Volgens het rapport zou er een getuige zijn, ene C. Tan (vrouw) maar ik heb geen flauw idee wie dat zou moeten zijn. Nou is Tan een redelijk veel voorkomende achternaam, dus als je verder alleen weet dat ze op 4 maart 1981 in Venlo geboren is wordt het lastig Googlen.
Dan komt in het pak papier ook nog een vermeende bedreiging van Sonja en haar toenmalige advocate Ingrid van Galen aan bod. Sonja heeft aangifte gedaan, Ingrid niet. Die laatste is kennelijk zo bang dat ze geen aangifte durft te doen, geen getuigenverklaring af wilde leggen, in het geheel geen commentaar wilde leveren, en verzocht om haar naam helemaal uit het dossier te houden.
Sorry Ingrid, dat gaat niet lukken.
Verder in het dossier nog een e-mail van ene Marijke Nooijen (BZO60137) aan Rob Lingeman (BZO10254), Leo Verhoeven (BZO20155) en Nelly Romen-Scheeren (BZO24079). Interessant leesvoer, al zeg ik het zelf. Zo valt er in te lezen dat de voorzitter van de klachtencommissie geen klachten van mij in behandeling wil nemen omdat ik "steeds de slachtofferrol" zou spelen.
Bij een klacht krijg je eigenlijk eerst een beslissing welke vervolgens nog aan de korpsbeheerder wordt voorgelegd, maar ik heb al sinds m'n eerste klacht het vermoeden dat het een wassen neus is. En jawel, dat wordt in deze e-mail ook nog eens bevestigd met het verzoek om de klachten af te handelen en direct ook het oordeel van de korpsbeheerder voor te bereiden waarna die het alleen nog maar hoeft te tekenen. Oftewel, een klacht wordt na een eerste afhandeling helemaal niet ter beoordeling doorgestuurd naar de korpsbeheerder.
De e-mail maakt ook nog eens duidelijk hoe belangrijk ze het bij de Eindhovense politie vinden om klachten goed en fatsoenlijk af te handelen. Letterlijke tekst: "Helaas is het niet anders, hoop dat het lukt om de klachten af te werken met zo min mogelijk inspanning".
En dan te bedenken dat we met z'n allen een hoop belasting betalen om dit soort incompetent uitschot aan het werk te houden...
Dat pak papier van de Gemeente Eindhoven bleek het advies te zijn van de bezwaarcommissie. Die heeft geconcludeerd dat de motivatie van de Gemeente Eindhoven niet deugde, maar in plaats van te adviseren mij in het gelijk te stellen hebben ze het advies gegeven om mijn uitschrijving te handhaven en hun motivatie daarvoor even aan te passen.
Eén goed advies dus voor iedereen in Nederland die bij een gemeente aanklopt voor hulp omdat-ie op straat gezet is: lieg over je verblijfplaats. Of je nou tijdelijk op een camping in België verblijft of in je vakantievilla aan de Costa del Sol, lieg over je verblijfplaats. Hou gewoon stug vol dat je als dakloze door de stad zwerft. Niet dat je dan opeens een woning krijgt, maar je blijft wel geregistreerd als inwoner van Nederland en dus hou je tenminste nog je recht op een uitkering.
Door naar de post van Welzijn Eindhoven, in beide gevallen ondertekend door Maria Spijkers, Teammanager unit Jeugd en Gezin, Steunpunt Huiselijk Geweld, Welzijn Eindhoven, Beemdstraat 8 te Eindhoven. In de eerste brief deelt ze mede dat het SHG niks voor me kan betekenen en stelt ze voor de contacten met het SHG als beëindigd te beschouwen. In de tweede brief deelt ze mede dat ze het maar niks vinden dat ik toch nog een aantal keer m'n gezicht heb laten zien bij Welzijn Eindhoven, en wordt gesteld dat mij "met ingang van nu de toegang tot de panden en (parkeer-)terreinen van alle locaties van Welzijn Eindhoven ontzegd wordt". Uiteraard gevolgd door de opmerking dat ze anders de politie zullen bellen.
Nou ben ik allerminst onder de indruk, ze kunnen wel van alles beweren maar rechtsgeldig is het niet. Als ze me buiten willen houden zullen ze naar de rechter moeten. En dat stukje over "we bellen de politie"? Ach ja, wat zal ik daar nog van zeggen? Het verbaast me niks, kennelijk dient de politie tegenwoordig als uitsmijter bij alle instanties die hun verantwoordelijkheden willen ontlopen.
Dus, wat was mijn volgende halte? Juist, Welzijn Eindhoven aan de Beemdstraat. Daar lag die tweede brief ook al klaar, en dan wilden ze ook nog dat ik er voor zou tekenen. Mooi niet dus, het enige waar ik voor teken is de ontvangst van de sleutels van m'n vervangende woning. Daaraan wil het SHG echter niet meewerken en dus werd ik weer verzocht te vertrekken. Dat heb ik uiteindelijk ook gedaan, maar niet voordat ik bij een beker koffie die brief had staan lezen. Vervolgens werd ik opnieuw gesommeerd op te rotten en wilden ze nogmaals dat ik zou tekenen voor ontvangst van die brief, waarna ik naar buiten gelopen ben en m'n auto weer voor de deur geparkeerd heb.
De Waffen-SS had het kennelijk druk vanochtend, want pas een half uur later kwamen ze weer opdagen. De ene smeris deed z'n mond niet open, de andere herkende ik nog van vorige week donderdag en die werd niet gehinderd door enige mate van vriendelijkheid. Sterker nog, hij begon zelfs al te dreigen met het uitschrijven van een proces-verbaal omdat mijn auto zogenaamd "hinderlijk geparkeerd" stond. Die stond helemaal niet "hinderlijk geparkeerd" en dat heb ik 'm ook proberen uit te leggen, maar de enige reactie was: "ik ben opsporingsambtenaar, dus dat maak ik wel uit". Arrogante kwal.
Ook begon hij er nog over dat we vorige week afgesproken zouden hebben dat ik niet meer terug zou komen. Dat is open voor interpretatie en die afspraken zijn ook niet zwart op wit vastgelegd, dus wat mij betreft bestaat die afspraak niet. Welzijn Eindhoven komt afspraken niet na, Sonja Holten komt afspraken niet na, Sonja Holten veegt zelfs haar reet af met een uitspraak van de Rechtbank, en dat alles vinden ze prima bij de Waffen-SS, dus moeten ze nu ook niet zeuren.
Ik ben maar weer vertrokken, zonder proces-verbaal. Volgende keer m'n auto dus maar in een parkeervak zetten (of een paar straten verderop) en dan gewoon voor de deur op de grond gaan zitten.
Maar ik ben nog niet klaar over de politie. Die grote envelop zonder afzender bleek namelijk afkomstig van de politie en bevatte documenten omtrent het onderzoek dat de Commissie voor de Politieklachten momenteel doet plus een uitnodiging voor de hoorzitting. En er staat me toch interessant materiaal in dat pak papier!
Ten eerste blijkt Sonja weer eens flink overdreven te hebben; nu heet het al dat ik haar "vele malen met de dood bedreigd" zou hebben en herhaaldelijk geprobeerd zou hebben haar "iets aan te doen", en is ze aan komen zetten met gezwam over "ik ben bang dat Jeroen mijn kinderen wat aan doet". Letterlijk staat er in het politierapport: "In het ergste geval zou het hun dood kunnen worden".
Klein detail: per 25 augustus 2009 ben ik gescheiden, die verklaring is opgenomen op 23 oktober 2009 (dus twee maanden later) maar Sonja noemt zich in haar handtekening nog steeds "Van Baardwijk-Holten".
Dat woordje "van" blijft trouwens een erg moeilijk woord, door het hele pak papier heen word ik vrijwel zonder uitzondering aangeduid als "Baardwijk" in plaats van als "van Baardwijk".
Ten tweede: de verklaringen van de beide agenten die mij op 22 juli 2009 met grof geweld hebben opgepakt omdat ik Sonja's leaseauto vernield zou hebben. Uiteraard wassen die twee hun handen in onschuld. Klein detail hierbij is dat ze allebei verklaren dat ze me eerder die ochtend niet gezien hebben in de buurt van Sonja's auto, en er in een ander verslag staat dat ze me daar hebben aangesproken.
Ten derde iets wat Leo Verhoeven alsmaar blijft weigeren mede te delen: de namen van de betrokken agenten. Bij die twee bovengenoemde blijkt het te gaan om hoofdagent SFGA (Stef) van der Eijnden (BZO80629) en hoofdagente EJGM (Esther) Honing (BZO81683).
Bij dat incident hebben ze het trouwens wel druk gehad: zes smerissen plus later een Hulpofficier van Justitie (ene JJHM (John) Spork). Eén koppeltje dat eerst naar het parkeerterrein reed waar Sonja's auto stond, die zijn vervolgens afgelost door een ander koppeltje en zelf naar de Brederolaan gereden, plus nog een koppeltje dat naar de Maria van Bourgondiëlaan is gereden omdat Max daar in de opvang zat en Sonja dacht dat ik daar misschien wel heen zou gaan.
In het politierapport staat overigens nog een interessante passage, die naar mijn idee nog eens duidelijk maakt dat de politie er alles aan gelegen is om mij het leven zuur te maken. In het rapport staat letterlijk te lezen: "Buurtbrigadier Kleuskens gaf door dat wanneer we ook maar een kleine aanleiding hebben om hem aan te kunnen houden dat dan ook te doen". Typisch gedrag voor de Eindhovense Waffen-SS: niet op zoek gaan naar een fatsoenlijke en structurele oplossing, maar gewoon alles lekker laten escaleren zodat ze er dadelijk weer naar hartelust en ongestraft op los kunnen meppen. Sonja Holten zal ze dan ongetwijfeld weer met haar benen wijd gaan bedanken.
Elders in het pak papier bleek een brief te zitten van de politie aan Sonja met de mededeling dat politie en justitie geen verdere actie zullen ondernemen ten aanzien van die vermeende vernieling. Tja, als je hele bewijsvoering bestaat uit de verklaring van een psychisch zwaar gestoorde vrouw die bij het minste of geringste volledig hysterisch wordt, dan maak je bij de rechter natuurlijk geen schijn van kans.
Rest in die zaak nog één mysterie. Volgens het rapport zou er een getuige zijn, ene C. Tan (vrouw) maar ik heb geen flauw idee wie dat zou moeten zijn. Nou is Tan een redelijk veel voorkomende achternaam, dus als je verder alleen weet dat ze op 4 maart 1981 in Venlo geboren is wordt het lastig Googlen.
Dan komt in het pak papier ook nog een vermeende bedreiging van Sonja en haar toenmalige advocate Ingrid van Galen aan bod. Sonja heeft aangifte gedaan, Ingrid niet. Die laatste is kennelijk zo bang dat ze geen aangifte durft te doen, geen getuigenverklaring af wilde leggen, in het geheel geen commentaar wilde leveren, en verzocht om haar naam helemaal uit het dossier te houden.
Sorry Ingrid, dat gaat niet lukken.
Verder in het dossier nog een e-mail van ene Marijke Nooijen (BZO60137) aan Rob Lingeman (BZO10254), Leo Verhoeven (BZO20155) en Nelly Romen-Scheeren (BZO24079). Interessant leesvoer, al zeg ik het zelf. Zo valt er in te lezen dat de voorzitter van de klachtencommissie geen klachten van mij in behandeling wil nemen omdat ik "steeds de slachtofferrol" zou spelen.
Bij een klacht krijg je eigenlijk eerst een beslissing welke vervolgens nog aan de korpsbeheerder wordt voorgelegd, maar ik heb al sinds m'n eerste klacht het vermoeden dat het een wassen neus is. En jawel, dat wordt in deze e-mail ook nog eens bevestigd met het verzoek om de klachten af te handelen en direct ook het oordeel van de korpsbeheerder voor te bereiden waarna die het alleen nog maar hoeft te tekenen. Oftewel, een klacht wordt na een eerste afhandeling helemaal niet ter beoordeling doorgestuurd naar de korpsbeheerder.
De e-mail maakt ook nog eens duidelijk hoe belangrijk ze het bij de Eindhovense politie vinden om klachten goed en fatsoenlijk af te handelen. Letterlijke tekst: "Helaas is het niet anders, hoop dat het lukt om de klachten af te werken met zo min mogelijk inspanning".
En dan te bedenken dat we met z'n allen een hoop belasting betalen om dit soort incompetent uitschot aan het werk te houden...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten