zaterdag 6 september 2008

Co-ouderschap en de gevolgen van een film

Uitslapen zat er niet in vanochtend: om 07:00 kwam er al een SMS van Sonja: Tom wilde het liefst zaterdag EN zondag, maar als hij moest kiezen ging hij toch liever vandaag naar de camping. Dus heb ik 'm maar opgehaald, zij het een half uur later dan afgesproken.

Tom's bezoek was weer leuk, en dankzij het zakgeld van Sonja konden we op de terugweg nog even bij McDonald's een McFlurry gaan halen. Vooraf hadden we afgesproken dat hij twee keer in het Speelland bij McDonald's mocht en we daarna zouden vertrekken. Helaas hield hij zich weer niet aan de afspraak, op gegeven moment leek hij spoorloos. Ik had m'n nog wel in die buis zien kruipen maar er niet meer uit zien komen. Meneer bleek er toch uitgekomen te zijn maar zat in een andere hoek van het filiaal, bij de PlayStation. Met als gevolg dat we een uur later dan gepland terug in Eindhoven waren. Gelukkig had ik al voorzien dat Tom meer tijd zou nemen dus had ik m'n laptop maar meegenomen.

Eenmaal in Eindhoven kreeg ik zowaar nog wat te eten, en heb ik het meteen maar even gehad over de constructie met co-ouderschap waarmee ik m'n urgentie binnen kan halen. Sonja bleek er zowaar positief tegenover te staan, al maakte ze zich wel zorgen over de tegemoetkoming in de kosten van kinderopvang die ze maandelijks van de Belastingdienst krijgt. Bij co-ouderschap wordt die tegemoetkoming namelijk in tweeën gesplitst: elke ouder de helft. Maar ik ben een redelijk mens, dus heb ik 'r gezegd dat ik mijn helft dan aan haar zal overmaken -- zij draagt tenslotte ook alle kosten. Ze vond wel (net als ik) dat een en ander wel via de advocaten geregeld moet worden en afspraken op papier vastgelegd moeten worden. Dus gaat er maandag een mailtje naar beide advocaten plus een papieren versie naar m'n eigen advocaat (aangezien die e-mails niet lijkt te lezen).

Van Tom heb ik eindelijk de film "Cars" geleend en vanavond ook maar meteen zitten kijken. Het bleek een mooi voorbeeld van hoe dingen die niks met elkaar te maken lijken te hebben elkaar toch beïnvloeden. Wat ik uit de film haal is dat het leven niet alleen draait om presteren maar je ook eens rustig aan moet doen, en dat vriendschap belangrijk is. Dat bleek nogal wat invloed te hebben over mijn gedachten over Helma. Natuurlijk baal ik nog steeds dat ik twee stappen terug heb moeten doen, maar m'n gedachtengang ging opeens heel anders. Tot nog toe lag de focus op wat ik ben kwijtgeraakt en de pijn die dat veroorzaakt heeft, maar opeens verschoof de focus naar wat ze me tot nog toe gegeven heeft en wat ze me nog steeds biedt. Een stuk positievere instelling dus.

Geen opmerkingen: