Ik heb een zware nacht achter de rug. Veel piekeren, weinig slapen. En al die emoties manifesteren zich ook nog eens in lichamelijke klachten: inderdaad, weer van die enge hoestbuien en spierpijn.
Het zal niemand verbazen dat ik de hele dag aan weinig anders gedacht heb, zelfs tijdens het werk, en dat ik waarschijnlijk niet de meest genietbare persoon geweest zal zijn vandaag. De emoties zitten in elk geval diep, af en toe heb ik zelfs de autoradio op een andere zender moeten zetten omdat er soms nummers voorbijkomen die qua tekst zo vreselijk toepasselijk zijn dat ik m'n emoties nog maar nauwelijks in bedwang kan houden.
Een nummer als "Genoten" van Guus Meeuwis bijvoorbeeld is in dat opzicht een absolute hit. Op m'n middagroute kwam dat nummer ook uit de radio, maar de kids weten (nog) nergens van dus kon ik 'm niet op een andere zender zetten zonder dat ze vragen zouden gaan stellen. De jongedame naast me zat zachtjes mee te zingen, dat deed ik zelf trouwens ook, maar ik heb achter het stuur wel een flinke strijd met mezelf zitten leveren.
Zoals gisteren al gezegd ga ik donderdag weer naar Helma toe. Dat wordt qua tijd echter wel erg krap: ik ben pas rond 16:30 afgewerkt, dan moet ik in de spits naar 's-Hertogenbosch zodat het al gauw anderhalf uur duurt voordat ik bij Helma op de stoep sta, maar rond 19:00 moet ik eigenlijk al weer terug omdat ik toch weer vroeg in bed moet liggen. Dus heb ik vanochtend meteen maar even een verlofaanvraag ingediend voor donderdagmiddag, als die goedgekeurd wordt heb ik alleen m'n ochtendroute en ben ik om 9:15 klaar.
Via MSN vervolgens een berichtje daarover naar Helma gestuurd, maar die was op dat moment niet online, en om een of andere reden kan ik vanaf de camping opeens niet meer op Internet dus zal ik tot morgen moeten wachten om te zien of ze gereageerd heeft. En dan maar hopen dat ze niet iets roept in de trant van "zoveel tijd heb je niet nodig, alleen om wat spullen op te halen". Want dan weet ik meteen wie de strijd om haar hart gewonnen heeft...
Vanmiddag ook weer eens naar de GGzE geweest, in elk geval een goed getimede afspraak want ik had deze keer toch wel wat meer te vertellen dan anders, want uiteraard konden de gebeurtenissen van zondag niet onbesproken blijven. En nu dus maar hopen dat ik bij m'n volgende afspraak met een brede glimlach binnen kan komen.
Het zal niemand verbazen dat ik de hele dag aan weinig anders gedacht heb, zelfs tijdens het werk, en dat ik waarschijnlijk niet de meest genietbare persoon geweest zal zijn vandaag. De emoties zitten in elk geval diep, af en toe heb ik zelfs de autoradio op een andere zender moeten zetten omdat er soms nummers voorbijkomen die qua tekst zo vreselijk toepasselijk zijn dat ik m'n emoties nog maar nauwelijks in bedwang kan houden.
Een nummer als "Genoten" van Guus Meeuwis bijvoorbeeld is in dat opzicht een absolute hit. Op m'n middagroute kwam dat nummer ook uit de radio, maar de kids weten (nog) nergens van dus kon ik 'm niet op een andere zender zetten zonder dat ze vragen zouden gaan stellen. De jongedame naast me zat zachtjes mee te zingen, dat deed ik zelf trouwens ook, maar ik heb achter het stuur wel een flinke strijd met mezelf zitten leveren.
Zoals gisteren al gezegd ga ik donderdag weer naar Helma toe. Dat wordt qua tijd echter wel erg krap: ik ben pas rond 16:30 afgewerkt, dan moet ik in de spits naar 's-Hertogenbosch zodat het al gauw anderhalf uur duurt voordat ik bij Helma op de stoep sta, maar rond 19:00 moet ik eigenlijk al weer terug omdat ik toch weer vroeg in bed moet liggen. Dus heb ik vanochtend meteen maar even een verlofaanvraag ingediend voor donderdagmiddag, als die goedgekeurd wordt heb ik alleen m'n ochtendroute en ben ik om 9:15 klaar.
Via MSN vervolgens een berichtje daarover naar Helma gestuurd, maar die was op dat moment niet online, en om een of andere reden kan ik vanaf de camping opeens niet meer op Internet dus zal ik tot morgen moeten wachten om te zien of ze gereageerd heeft. En dan maar hopen dat ze niet iets roept in de trant van "zoveel tijd heb je niet nodig, alleen om wat spullen op te halen". Want dan weet ik meteen wie de strijd om haar hart gewonnen heeft...
Vanmiddag ook weer eens naar de GGzE geweest, in elk geval een goed getimede afspraak want ik had deze keer toch wel wat meer te vertellen dan anders, want uiteraard konden de gebeurtenissen van zondag niet onbesproken blijven. En nu dus maar hopen dat ik bij m'n volgende afspraak met een brede glimlach binnen kan komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten