vrijdag 16 januari 2009

Jeugdzorg, deel 2

Bij wijze van uitzondering twee berichten op één dag. Deze tweede was aanvankelijk bedoeld als één korte alinea in het eerste bericht, maar het is een wat langer verhaal geworden. Vandaar dus twee berichten vandaag.

Gisteren stond er in De Pers een artikel over Bureau Jeugdzorg. Op veel plaatsen op Internet (onder andere op Hyves) wordt steen en been geklaagd over Bureau Jeugdzorg, worden medewerkers met naam en foto vermeld, en worden er incidenteel zelfs bedreigingen geuit aan het adres van Bureau Jeugdzorg en haar medewerkers. Dat vinden ze daar natuurlijk helemaal niet leuk, tegenwoordig wordt er door Bureau Jeugdzorg dan ook volop gedreigd met juridische stappen.

Dat hebben ze bij mij ook een keer gedaan. Omdat ik in m'n weblog de naam van een medewerker had genoemd (ene Erik Bruning, omdat hij het presteerde om 25 minuten te laat op onze afspraak te verschijnen!) kreeg ik een tijdje geleden een brief van ze waarin ik gesommeerd werd die naam binnen een week uit m'n blog te verwijderen anders zouden ze civiel- en strafrechtelijke stappen ondernemen. Ik heb niks misdaan dus ben ik er niet op ingegaan, ik heb er niets meer van gehoord. Pure intimidatie door Bureau Jeugdzorg dus. Ze hebben zich zelfs in het geheel niet gemeld over het feit dat ik ook Erik's collega Stan Smits ergens in m'n blog vermeld heb.

Bureau Jeugdzorg (en andere overheidsinstanties die klagen over agressieve cliënten) zouden echter eerst eens naar zichzelf moeten kijken. In plaats van met harde maatregelen te dreigen zouden ze eerst eens moeten gaan onderzoeken waarom hun cliënten agressief worden en hun gal spuien op Internet. Die cliënten doen dat echt niet zomaar, daar zullen ze ongetwijfeld een hele goede reden voor hebben.

Kijk maar eens naar mijn geval. Ik heb Bureau Jeugdzorg al meerdere malen gewaarschuwd dat Tom en Max door Sonja stelselmatig psychisch, verbaal en fysiek mishandeld worden, ik heb bij de politie zelfs al melding gemaakt van kindermishandeling, maar Bureau Jeugdzorg verdomt het om iets te ondernemen. Die vinden het makkelijker om achter hun computer te blijven zitten met een bak koffie, te vergaderen en rapporten te schrijven, want dat is veel makkelijker en goedkoper dan datgene doen wat ze geacht worden te doen: kinderen te beschermen. Zolang er geen doden en gewonden vallen doet Bureau Jeugdzorg niks, en daarna blijft hun activiteit waarschijnlijk beperkt tot het met een beschuldigende vinger naar andere instanties wijzen omdat die niet ingegrepen hebben.

Geen opmerkingen: