Kroegenritten

Het is wel ander publiek met die kroegenritten. Zo had ik er om 22:00 al eentje van Engelse makelij die werkelijk straalbezopen door iemand in de taxi gezet werd, en zo ver heen was dat hij z'n adres niet meer uitgesproken kreeg. Gelukkig was hij nog net in staat om de weg te wijzen, al moest ik 'm onderweg wel wakker houden. Thuisgekomen bleek hij ook nog eens geen geld bij te hebben, waarop z'n wederhelft maar even afrekende. Die wederhelft was weliswaar bijzonder aantrekkelijk, maar tegen dat die vent nuchter wakker wordt wil ik toch niet in zijn schoenen staan...

Een andere klant was weer eens zeer behulpzaam bij het aanvullen van m'n wisselgeld: eerst ruim een tientje afrekenen met kleingeld, en het resterende handje kleingeld was fooi. Handig.

Ook leuk: ergens ver na middernacht stapte er een knul in met drie jongedames als gezelschap. Eén van die (ook goed aangeschoten) jongedames wilde niet naar huis gebracht worden maar naar haar auto. Toen ik vroeg waar haar auto dan stond kwam er op een heel benepen toon uit: "Dat weet ik niet meer". Gelukkig wist de jongeman het nog wel.

Tot slot om 03:45 nog een rit naar Helmond, een stel dat in Eindhoven een feestje had gehad en naar huis wilde. De vrouwelijke helft voorin (met duidelijk ook aardig wat teveel alcohol op), met als bestemming "het UPC-gebouw, en vandaar wijs ik de weg wel". Ook hierbij werd de mannelijke helft uiteindelijk bevorderd tot navigatiesysteem, want nog voor Helmond was de jongedame al zo ongeveer knock-out.

Door die rit was ik wel weer later afgewerkt dan bedoeld. Eigenlijk moest ik tot 04:00 werken, maar het was bijna 05:00 toen ik eindelijk weer in m'n eigen auto zat en 06:00 tegen dat ik weer in Lommel was. Het was bijna nog later geworden omdat onze centralist me eerst nog een keer terug naar het centrum van Eindhoven wilde sturen, maar daar heb ik toch maar even een stokje voor gestoken.

Ik heb nog even overwogen om m'n slaap maar over te slaan en gewoon door te gaan, maar het bed heeft het toch gewonnen. Ik sliep al voor m'n hoofd m'n kussen raakte.Zo rond 14:30 werd ik weer wakker.

Het was eigenlijk ook wel weer eens tijd om een keer af te wassen. Ook dat leidde weer tot een complete expeditie. In eerste instantie was ik van plan om met m'n emmertje naar het toiletgebouw te gaan om daar water te halen, maar halverwege m'n straatje bedacht ik opeens dat het eigenlijk net zo makkelijk (zo niet makkelijker) zou zijn om m'n afwas gewoon mee te nemen. In het toiletgebouw heb ik volop ruimte, gratis onbeperkt warm en koud stromend water, en als het meezit ook nog wat aanspraak (ik ben niet de enige die daar z'n afwas doet). Terug naar de caravan dus, grotere emmer gepakt en daar m'n afwas, een fles afwasmiddel en een theedoek in gedaan, en weer richting toiletgebouw. Na 20 meter kon ik eerst weer terug, want het schoot me opeens te binnen dat afwassen een stuk makkelijker gaat als je ook een afwasborstel meeneemt. Maar uiteindelijk is de afwas toch gedaan. Volgende keer wel nog een handdoek meenemen en een vaatdoek om de sporen uit te wissen.

Net voor die expeditie had ik de verwarming alvast aangemaakt en wat brood uit de diepvries gehaald, toen ik terug kwam was het warm binnen en was m'n brood ontdooid, en kon er ontbeten worden. Al zou je het, gezien het tijdstip, ook een late lunch kunnen noemen. Dat werd meteen ook maar een werklunch: op m'n gemak eten en ondertussen m'n administratie bijwerken.

Vervolgens moest ik toch echt naar Lommel om m'n was te gaan doen, anders blijft het maar liggen. Alleen moest ik nog even een psychologische grens over: intussen was het al weer langzaam donker aan het worden buiten. Maar ik heb het deze keer toch voor elkaar gekregen, m'n witte was is weer (min of meer) wit. Alleen bleek ook 12 minuten in de wasdroger niet voldoende, althans niet voor alles. Vreemd genoeg was een deel wel droog en deel nog niet helemaal, waardoor er 's avonds alweer kleren in m'n caravan hingen te drogen. Volgende keer nog maar drie minuten langer in de droger dan, ooit kom ik er wel achter hoe lang m'n was nou eigenlijk echt nodig heeft om helemaal droog uit de droogkast te komen.

Vanavond heb ik me maar weer eens een luie avond veroorloofd: lekker languit op de bank, pilsje en bakkie chips erbij, en een DVD-tje in de PlayStation (bij gebrek aan een gewone DVD-speler). De film vanavond: The First Wives Club. Lachen natuurlijk om te zien hoe de dames hun ex-echtgenoten onderuit halen, maar het bracht wel de gedachte naar boven dat er dan eigenlijk ook een First Husbands Club zou moeten zijn, voor mannen die door hun echtgenotes zijn ingeruild voor een ander (lees: jonger, rijker en knapper) exemplaar.